fermanagh

Ik kan het niet laten om onze ervaringen weer op de site te zetten,dus daar gaan we weer.
Vandaag gaan we richting sleave league : één van de hoogste kliffen van Europa ; hoogte 601 mtr. Het zou een regenachtige dag worden. Via kronkelige weggetjes, weilanden afgebakend met opgestapelde stenen muurtjes, langs vele mooie witte huisjes, met daartussenin af en toe een leegstaande woning, die helemaal onderkomen is, belanden we boven aan de top van de geweldig mooie kliffen van Slieve League. Het is inderdaad een donkergrijze dag, wat hier en daar het prachtige zeezicht belemmerd. Maar het zonnetje schijnt weer, als we uit onze bolide stappen. Wauw wat gigantisch uitzicht. Door de sterke wind breken de golven op de klif. Wat een geweld. We lopen nog zover als mogelijk is nog naar boven. Komen niet te dicht bij de rand van de klif, want dan draait je maag om. Na het natuurschoon goed te hebben bewonderd, gaan we weer verder. Loslopende schapen, de zogeheten Schotse zwarthoofdschapen, belemmeren even onze doorgang. We zien links, rechts, ja overal groen gele vlaggen en vragen ons af, waar die voor dienen. Al gauw blijkt dat het voetbalteam van provincie Donegal sinds 20 jaren eindelijk weer eens kampioen is geworden. Als je weet, hoe groot de provoncie is, dan kun je je voorstellen hoeveel uren we die vlaggen hebben gezien. Zelfs op iedere rotonde, aan elke lantaarnpaal, bij elk huis, café of bedrijf is alles groengeel versierd. Borden verklappen ons zelfs de namen van alle spelers. Wat zijn ze hier trots op hun team zeg. Toch is de meest populaire sport hier in Ierland golf. Je ziet in elk een beetje een plaats een golfclub. Het is meteen duidelijk als we de provincie verlaten.....niks groengeel vlaggetjes meer.
Ierland doet ons van tijd tot tijd toch een beetje aan Australië denken. Het links rijden, de taal, ruige kustlijnen, gele vierkante verkeersborden met zwarte opdruk. Tja, gek is het niet, want het hoort tenslotte beide bij Engeland.
Na een stop en heel wat reisadviezen verder, komen we bij de Glencar Watervallen uit. Heel mooi, maar niet om te zeggen ; wauw. Ook vinden we in dit gebied de enige tafelberg die Ierland rijk is. Een tafelberg is een berg met een platte top en steile uit puin bestaande hellingen. Heel mooi, maar intussen is het zoveel gaan regenen, dat een wandeling geen uitdaging meer was. Dus zijn we, na wat foto's te hebben gemaakt weer verder gegaan, richting Mable Arch Caves, grotten, die je per boot kunt verkennen. Het rijden gaat overigens nu bijna van een leien dakje, Bijna zeg ik, want zo af en toe moeten we bij het wegrijden eraan denken ; drive on left fellows. Links en rechts van de weg zijn de strepen geel en het midden van de weg wordt met witte strepen gemarkeerd.Vaak zie je lichtjes in het wegdek om de markering nog duidelijk zichtbaar te maken, als de duisternis invalt. We hebben een B en B met een 3 persoons kamer en een huiskamer ter beschikking van wel 30 vierkante meter. Ja, dat B en B bevalt ons prima. We worden op dit moment geroepen dat het eten klaar is dus kom ik straks terug om er wat foto's op te zetten.
Als er nog nieuws in ons kikerlandje is dan horen wij dat ook graag. Heb je gewoon iest leuks te vertellen, brand maar los hoor, ook dat vinden we fijn om te lezen.
Doei doei, tot zo.