onze laatste dag ; Dublin

haay there

Gisteravond gingen we op zoek naar de templebar. Als we denken dat we hem gevonden hebben stappen we naar binnen. Het is een hele chique bar. Sommige tafels hebben twee biertappen met tellertjes, zodat je je eigen bier kunt tappen. Weet je niet hoe dat moet, geen nood, want ook een gebruiksaanwijzing ontbreekt niet. Je kunt hier een driegangenmenu nuttigen, maar wij hebben onze buik elders al rond gegeten. Nog even en dan gaat de livemuziek beginnen. Wouw, wat was dát leuk zeg . Ik kan niet in woorden uitdrukken hoeveel ik heb genoten van de muziek. Echt super ! Drie mannen, één met een gitaar, één met viool en één met uillean pipes, de Ierse doedelzak. Ze speelden me toch een eind weg. Alles, maar dan ook het alles uit het hoofd en kwalitatief zóó goed. Tussendoor kwamen er 3 dames en een jonge heer ook nog Ierse dansen ten tonele brengen. Het was niet zomaar een amateurgroepje hoor. Nee, nee, ze maakten op dit moment zelfs een toer door Ierland, dus dat zegt genoeg. Het was echt super om te zien. Het gaat allemaal zo vlug dat je ogen het amper bij kunnen houden. Ze hebben een soort tapdansschoenen. Er waren Duitsers, Italianen, Canadezen, Australiërs en Amerikanen in de bar. Oh en ook nog twee Hollanders… wij dus. Er hangt een groot schilderij rechts van het podium met een ‘antieke’ man van honderden jaren terug erop afgebeeld. Zo'n kerel met een witte pruik en krullen, haha. Ineens begint me dat schilderij toch te leven. Die man pakte oordopjes en reageerde min of meer op de muziek die door de luidsprekers klonk. Eigenlijk was het heel onopvallend en toch viel het menige bezoekers op. Dat maakte het geheel nog aparter. Ha ha, het zag er heel grappig uit. Even later staat het weer stil en is het weer ‘een schilderij’. Ik had me trouwens iets heel anders voorgesteld bij de templebar. Eigenlijk een oud Iers kroegje, maar dat is het bij lange na niet. Vanavond was het helemaal het tegenovergestelde van de bejaardensoos van gisteren. Het was niet alleen traditionele muziek wat ze lieten horen. Ze speelden eigenlijk van alles. Ik heb de afgelopen 14 dagen al veel muzikanten gezien, op elke hoek van de straat, bij elke bezienswaardigheid stond wel weer iemand te musiceren, in al die kroegjes die we bezochten, maar dit was toch wel echt de top. Dus Anita, bedankt voor de tip. Het was idd eenvoudig te vinden. In/bij het Arlingtonhotel, de bus stopte recht voor de deur. En Hai, Molly zijn we nog niet tegengekomen, maar als ik ze zie, dan zal ik haar zeker de groeten van je doen. Haar liedje klinkt inderdaad van tijd tot tijd door de Ierse straten.

Vanmorgen 11 oktober, hebben we eerst eens op internet gekeken of we wel bij de goede templebar waren geweest, want wij hadden toch wel onze twijfels. En onze twijfels werden bevestigd. Wat blijkt ; Templebar is ook een wijk, daar is ook een bar die de naam templebar draagt. En omdat een bekende wijk hier in Dublin zo heet, ligt er elders in de stad wel meer met die naam.
We zijn naar de stad afgereisd met de bus. Het is ruim 20 minuten rijden. We rijden door een tunnel met een totale lengte van 5,6 kilometer. Vreemd, een tunnel in de stad. De tunnel is in 2006 in gebruik genomen en aangelegd om het zware verkeer buiten de stad te houden. Het vrachtverkeer van en naar de haven moest voorheen dwars door de stad. Zo, is dat voor iedereen ook weer duidelijk. Toen we eenmaal in de stad waren begon het me toch te regenen. Jeetje miena, het kwam echt met bakken uit de hemel. Ik werd er echt niet vrolijk van. Wat ga je met zulk weer nu doen? Onze perreploews, zoals Ger me in zijn eigen Engels probeert op te vrolijken , hadden zijn beste tijd wel gehad. Ook mijn schoenen waren niet meer waterdicht, mijn sokken drijfnat en mijn humeur was ook niet meer al te best. Tja, wat doe je dan? Juist ja, nieuwe schoenen en sokken kopen en weg met die rommel. Oké, dan kunnen we nu weer verder. Heey, daar heb je Molly Malone ! Hai, ik heb ze de groeten gedaan, maar ze zei niks terug.
Omdat het nog steeds soaking wet is, besluiten we om de échte templebar maar in te duiken. Of het op dat moment gezellig was? Eigenlijk niet nee, dus maar een andere pub gezocht in deze wijk. En ja hoor, de quaybar. Weer té gek voor woorden, zo een sfeer dat hier hangt. En dat midden op de dag. De hele pub zat vol en de stemming zat er goed in. Veel Duitse voetbalfans waren afgereisd naar Ierland om hier de wedstrijd Ierland- Duitsland te kijken. Een aantal gezellige uren volgden en zo krijgt een dag, die in het water dreigde te vallen toch nog een happy end.
En morgen…..morgen gaan we weer lekker naar huis. Ook daar kijken we nu toch wel naar uit. Het was een super leuke vakantie met heel veel mooie en bijzondere bezienswaardigheden en ervaringen, waar we met plezier aan terug zullen blijven denken. Het was heel fijn dat jullie met ons ‘meereisden’ . Kei leuk en iedereen super bedankt. Wij hebben er van genoten.Tot gauw.

Groetjes Ger en Jeanne