swakopmund

14 oktober: zoals elke ochtend weer vroeg uit de veren. Nee nee, uitslapen is er niet bij. Het is dan ook vermoeiend, mede door de vele nieuwe indrukken die we opdoen. Tussendoor doet eenieder wel een dutje in de truck. De truck heeft beneden op ooghoogte laadruimte en daarboven is het zitgedeelte. Extra hoog voor een beter uitzicht. Vandaag dus een lange tocht te gaan. Zo' n 550 km. En dan bijna allemaal over zandweg. 's morgens om 8 uur spotten we de eerste zebra's. Het landschap blijft continue veranderen van kleur en van structuur. Het blijft boeiend al zien we vandaag weinig wild. Af en toe is er een tegenligger die zichzelf aankondigden met een flinke stofwolk. Dan stoppen we bij een mega vogelnest. Het krioelt er van die kleine rakkertjes. Ze bouwen en bewonen het met zijn allen. Social weavers heten ze. Na 7 uurtjes rijden bereiken we onze camping in de desert.We nemen een frisse duik in het zwembad. Heerlijk bij een temperatuur van ruim 40 graden . Er wordt gewaarschuwd voor jakhalzen en schorpioentjes. Ieks ...eng toch. En inderdaad hoor ik 's nachts vreemde geluiden waarvan ik denk dat het jakhalzen zijn. Het slapen in tenten valt niet tegen Tenten zijn ruim genoeg en goed afgesloten voor ongewenst bezoek. Ook zijn ze handig op te zetten. Kwestie van een paar minuten. Alleen de matrassen zijn niet al te best. De volgende morgen zitten we al rond 7 uur ' gestreken' en wel in de truck om naar de duinen te gaan. Onderweg spotten o.a. de jakhals. Met grote jeeps worden we het laatste stukje gebracht. 12 personen gaan in zo' n jeep. Het is net munga in het groot Noud. We maken een wandeling naar Dead Valley, een bizar stukje natuur. In deze vallei heeft sinds 1955 geen water meer gestaan. Het is ietwat mysterieus zo' n witte kleivlakte met dode acacia's van 900 jaren oud. En dit alles ligt ingesloten tussen rode zandduinen van zo' n 200 meter hoog. Deze duinen worden door een aantal mensen beklommen, waaronder Dave en Ger. Het is zwaar. Wij hebben afgehaakt. Als je 3 stappen zet zak je er weer 2 naar beneden. Je zou het niet zeggen maar er leeft van alles hier in de woestijn. Veel van dat kruipend spul. Hoe verder we in de woestijn komen hoe warmer het wordt en we worden kompleet gezandstraald. Schrale lippen, gezicht en handen. Op de camping aangekomen nemen we een heerlijke duik in het zwembad. Daarna doen we nog een wasje . Voordat het laatste hangt is het eerste al weer bijna droog. We hebben een geweldige kok aan boord. Deze avond eten we kudu,Afrikaans wild. Heerlijk mals stukje vlees. Er wordt werkelijk nooit iets weggegooid wat er van het eten overblijft. 's Avonds horen het voor ons vreemde geluid van vele gekko's. 16 oktober. We zijn weer op tijd op pad. Het blijft verwonderlijk hoe snel en vaak het landschap verandert. In kleur en in structuur. Bijna alle wegen zijn onverhard . Dan rijden we een stuk door échte woestijn. Één kale zandvlakte en toch is het overigens het boeiend. In het plaatsje Walvisbaai maken we de lunch klaar direct aan de kust. Hier is het overigens een stuk kouder. We zien dolfijnen voor de kust zwemmen. Gaaf man. En het kleurt hier rose door de vele flamingo's. Als ze vliegen zie je hun enorme spanwijdte. Het is hier mooi en we genieten dan ook weer volop.